অম্বিকাগিৰি ৰায়চোধুৰী || ১৮৮৫-১৯৬৭

        তুমিৰপৰা
তুমি লাজৰ ৰাঙলী আভা
        গাভৰুৰ গোলাপী গালত;
তুমি শান্তিৰ জিৰণিখিনি
        চেনেহীৰ বাহুৰ তলত |
তুমি চুমাৰে উপচি উঠা
        লাহৰীৰ ৰঙচুৱা ওঁঠ;
তুমি চুমাৰে ৰাঙলী চৰা
        প্ৰেমেৰে আল্পুত মনোৰথ |
তুমি সুৱদি কটাক্ষ এটি
        সুম্দৰীৰ পদুমী চকুত;
তুমি অমিয়-মাধুৰি সনা
        মুখখনি সুন্দৰ নিখুঁত |
তুমি মনে মনে উঠি অহা
        চেনেহীত চুমাৰ হেঁপাহ;
তুমি প্ৰেমিকাৰ নিৰাশত
        প্ৰেমিকৰ অন্তৰৰ দাহ |
তুমি ৰসৰ প্ৰতিমাখনি
        সুন্দৰীৰ ৰসাল বুকুত;
তুমি মিচিকিয়া হাঁহিখিনি
        প্ৰেমিকাৰ মধুৰ মুখত |
তুমি উগুল-থগুল হোৱা
        বিলাসৰ গাভৰু এজনী;
তুমি আৱেগেৰে ভৰ-পূৰ
        বিৰহীৰ বুকুৰ কঁপনি |
তুমি বিলাসী বিচাৰি ফুৰা
        বিলাসিনী বিয়াকুল হই,
তুমি খোজে পতি সুন্দৰীৰ
        সৌন্দৰ্য্যৰ সোঁত পৰা বই!
তুমি দূৰণিৰ প্ৰেমিকৰ
        হেঁপাহৰ ব্যগ্ৰ হিযাখনি
তুমি বিৰহিণী-অন্তৰত
        মিলনৰ বলিয়া কঁপনি |
তুমি মিলনৰ প্ৰথমতে
        লাজুকীৰ কঁপি উঠা বুক;
তুমি সুন্দৰীয়ে সুন্দৰত
        মিলনৰ তৃপ্তিহীন সুখ |
তুমি নিতম্বিনী সাদৰীৰ
        নিতম্ব-চুম্বিত চুলিকোঁচা,
        দেখুৱাই অন্তৰত
        অতৃপ্তিৰ মহাচিত্ৰ ৰচা |
তুমি প্ৰেমেৰে উঠলি উঠা
        সোণালী বুকুত ৰসধাৰ;
তুমি প্ৰেমিকাৰ অধৰত
        ৰাখি দিছা মহাভোগ কাৰ?
তুমি ৰাঙলী ওঁঠেদি অহা
        মিঠা মিঠা মধুৰ হাঁহিটি;
তুমি শুই থকা সুন্দৰীৰ
        চকুটিৰ অলস পাহিটি |
তুমি মুকুতা টোপাল এটি
        প্ৰেমিকাৰ বিচ্ছেদী চকুত;
তুমি প্ৰেমৰ মদিৰা সানি
        গঢ়ি উঠা সুন্দৰ নিখুঁত |
তুমি মোলান দুডালি বাহু
        ধুই দিয়া সোণালী সোঁতেৰে |
তুমি শীতল পৰশ এটি
        এৰি দিয়া হেঙুলী হাতেৰে |
তুমি জোনালী আঙুলিকিটি
        ৰূপহীৰ সোণালী হাতত;
তুমি প্ৰাণৰ মিলন-ৰস
        ঢালি দিয়া প্ৰেম-কটাক্ষত |
তুমি ডেকাৰ প্ৰাণত থকা
        গুপুত হেঁপাহ বুজি পাই
        মিলন-বলিয়া বুকু
        এৰি দিয়া ওচৰ চপাই |
তুমি প্ৰেমিকৰ চুমা পাই
        ৰোহ পতা আদৰীৰ গাল;
তুমি সেন্দুৰৰ ফোঁট পিন্ধা
        সাদৰীৰ সাঁজলী কপাল |
তুমি প্ৰেমৰ ধেমালি খেলি
        উজাগৰ খপা চকুটিত
        চঞ্চলতা সানি মোক
        নিচুকোৱা কল্পনা-পাটীত?
তুমি সুগহীন ৰজনীত
        প্ৰেমিকৰ মধুৰ সাক্ষাত;
তুমি বিলাসত বুৰি পৰি
        মাতি অনা শান্তিৰ প্ৰভাত |
তুমি শুকুলা এখনি গাল
        সানি দিয়া উষালী ৰহণ;
তুমি কিশোৰী, ষোড়শী বালা
        আলেঙে ইঙ্গিত দিয়া মন |
তুমি পলাশী ওঁঠৰপৰা
        আথে-বেথে বাগৰি বাগৰি
পমি যোৱা কথাখিনি
        প্ৰেমিকৰ অন্তৰত পৰি |
তুমি আধা খহা ৰিহাখনি
        সুন্দৰীৰ উঠঙা বুকুত,
তুমি প্ৰেমিকক সঁপি দিয়া
        প্ৰাণখনি প্ৰাণৰ সুখত
তুমি গোলাপী গালত শোভা
        শাৰী শাৰী মুকুতাৰ ঘাম
        বিয়াকুল কৰি মোক
        সুষমা ঢালিছা অবিৰাম |
তুমি চঞ্চল এযুৰি চকু
        আলিঙ্গন বিচাৰি বিচাৰি;
তুমি গভীৰ ধ্যানত বহি
        পমি যোৱা প্ৰেমৰ পূজাৰী!
তুমি টিপতে সৰকি পৰি
        সপোনৰ প্ৰেম-কুঞ্জখিনি;
        লয়-লাসে নামি আহি
        বুকুত সাবটি ধৰাজনী |
তুমি আকুল প্ৰেমিকজন
        প্ৰেমিকাক আঁকোৱালি ধৰা;
        লাজত পমাই তুলি
        গালখনি গুলপীয়া কৰা |
তুমি দাপোণ আগত লই
        চাই চাই আপোন মাধুৰী,
        মিচিকি মিচিকি হাঁহি
        মুগ্ধ হোৱা ৰূপহী লাহৰী |
তুমি মিলনতে মজি পৰা
        ক’লা ক’লা ভুৰুৰ টিঙত
        মদনৰ শৰ হানি
        প্ৰেম-তৃষ্ণা জগোৱা প্ৰাণত |
তুমি বসন্তৰ চুমা পাই
        বিলাসিনী ষোল-বছৰীয়া;
        আউলী-বাউলী হোৱা
        মিলনত হই মতলীয়া |
তুমি হিয়াত সামৰি লই
        কাৰ এনে উদভ্ৰান্ত হেঁপাহ
        সুন্দৰীৰ ত্ৰিৱলিত
        সাজি আছা সৌন্দৰ্য্যৰ বাহ?
তুমি নিটোল নিতম্বযুৰি
        খোজে পতি উঠা কঁপি কঁপি,
তুমি সুখেৰে নিমগ্ন তাত
        মিলনৰ মন্ত্ৰ জপি জপি |
তুমি কেৰাহি কটাক্ষ এটি
        চেনেহীৰ চকুৰ চুকত;
তুমি চুমাৰ হেঁপাহ এটি
        ভৰ-পূৰ জোনালী বুকুত |
তুমি প্ৰেমেৰে ভৰাই ৰাখি
        সুন্দৰৰ ক’লা চকুযুৰি
        জলাকলা কৰি কিয়
        এইদৰে মাৰা মোক পুৰি?
তুমি কিয়নো লুকাই থাকি
        সাদৰীৰ ভুৰুৰ মাজত
        অতৃপিতি উদগোৱা
        মোৰ প্ৰেম-দগ্ধ হূদয়ত?
তুমি কিহেৰে ভৰাই ৰাখি
        সুন্দৰীৰ সুন্দৰ নাসিকা,
        লাহেকে বোৱাই দিয়া
        চুমা এটি দিবৰ বেলিকা?
তুমি বিমল মেখলা ফালি
        বই পৰা ৰূপহীৰ ৰূপ;
তুমি হেমালী উৰুত বহি
        সাজি থকা সৌন্দৰ্য্যৰ কূপ |
        তুমি বোৱাই হেমেজুধাৰ
        লাহৰীৰ লৱনু গালেৰে
        সৰজি সুষমা কিয়
        বান্ধা মোক বিৰহ-ডোলেৰে?
        ৰাতিটোৰ ভিতৰেদি
        ভাবি ভাবি ভাগৰি ভাগৰি,
তুমি কল্পনাত খেলা মোৰ
        প্ৰেম-খেলা বাগৰি বাগৰি |
তুমি জুনুক-জানাক খোজে
        কাষত কলসী লই আহি,
        এটিপতে অন্তৰত
        উদগোৱা অতৃপ্তিৰ বাঁহী |
তুমি চুচুক-চামাককই
        সুবিমল ৰিহাৰ আঁৰত
        কাৰনো মু’খনি আহা,
        থই দিছা পমাই কিহত?
তুমি ওৰণি আঁৰত কৰি
        মিচিকিয়া মিঠা মুখখনি
        প্ৰেমিকৰ গাত ঢালি
        এৰি দিয়া ৰসাল চাৱনি |
তুমি তৃপ্তিৰ কটাক্ষ এটি
        চাই লোৱা সুৱদি ছেগত;
তুমি লৱনু দুখনি ভৰি
        খোজ কঢ়া সুমন্দ বেগত |
তুমি মিলনৰ কথা শুনি
        টলমল নতুন কিশোৰী;
তুমি লাজেৰে দুখনি গাল
        ৰঙা কৰি মাৰা মোক পুৰি |